Unforgettable love cz.1

Pairing: Baekyeol
Gatunek: Angst, fluff
Rating: PG-13
Długość: Chaptered

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Jak pewnie widzicie, to mój pierwszy fanfic, który napisałem, więc proszę o wyrozumiałość, ale nie, nie chodzi mi o to, żebyście mnie głaskali po główce, chce Waszych szczerych wypowiedzi, rad, mówcie mi, co robię źle, czy mam dalej pisać, czy fajnie Wam się czyta. Gatunkiem i Ratingiem radziłbym nie sugerować się w 100% bo jeszcze nie wiem jakie dokładnie będą dalsze części, chociaż ogólny pomysł mam już w głowie. No cóż, nie pozostaje mi nic innego jak życzyć Wam miłego czytania! 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

               Baekhyun przepadał za zapachem kawy, zwłaszcza cynamonowej. Kupował ją zawsze rano w drodze do pracy, uwielbiał się nią delektować. Spojrzał na zegarek, sprawdzając ile czasu zostało do rozpoczęcia jego godzin pracy. Uśmiechnął się widząc, że nie musi się śpieszyć, zanim jednak zdążył podnieść głowę, poczuł jak odbija się od czegoś i upada na ziemię. Zaraz potem uświadomił sobie, że napój który pił przed chwilą wylądował na jego koszuli. W myślach dziękował Bogu, że tym razem kupił kawę w wersji mrożonej. Już chciał się podnieść kiedy nagle poczuł jak ktoś łapie go za plecy i podnosi. Gdy już udało mu się wstać z pomocą nieznajomego, zaskoczony spojrzał przed siebie i znieruchomiał. Naprzeciwko niego stał mężczyzna w ciemnym garniturze i spodniach, był przestraszony i blady.

- Nic ci nie jest? Coś Cię boli? Twoja koszula, jest cała poplamiona. Ja... Ja przepraszam... Ja nie..

- Nic się nie stało, nie martw się, poradzę sobie, naprawdę- przerwał mu Baek, próbując go uspokoić.

- Ale.. na pewno? - nagle chłopak zerknął na zegarek - Kurde! Wybacz, ale musze już lecieć, jeszcze raz bardzo Cię przepraszam!

Zanim Baekhyun zdążył cokolwiek powiedzieć, mężczyzna zniknął w tłumie ludzi biegnąc w przeciwną stronę.

***

               Kiedy Baekhyun dotarł do kliniki weterynaryjnej, w której pracował, pierwsze co usłyszał to śmiech Kyungsoo.

- Ale z Ciebie niezdara Byun, co narobiłeś tym razem?- Kyungsoo wciąż się śmiejąc poszedł po fartuch , po czy wręczył go przyjacielowi.

- To nie moja wina, jakiś facet mnie potrącił i upadłem, rozlewając przy tym swoją kawę.

- Oh, a przystojny był chociaż?

- Kto?

- Ten facet który Cię potrącił.

W tym momencie Baekhyun zarumienił się, rzeczywiście był przystojny, nawet bardzo przystojny. - N-nie wiem, nie zwróciłem uwagi.. 

- Baek? Wiesz, że jesteś cały czerwony?

- Ja? Wcale nie. Wydaje ci się. Poza tym, nie ociągaj się, mamy robotę!

Kyungsoo tylko uśmiechnął się znacząco i podążył za poleceniem Baeka

***

               Było już późno i chłopcy mieli za godzinę kończyć prace. Nagle usłyszeli dzwoneczki oznajmiające, że ktoś wszedł do środka. Baek westchnął cicho i poszedł przywitać się z nowym klientem.

- Dzień dobry, w czym mogę... - zatkało go. To był ten facet, ten sam który go rano przewrócił. Tuż koło niego stał duży, kremowy labrador z pięknymi kruczoczarnymi oczami.  -... pomóc? - ledwo dokończył.

- Och, nie spodziewałem się, że się jeszcze spotkamy - mężczyzna przeniósł wzrok na poplamioną koszulkę Baekhyuna - chyba jestem ci winien przeprosiny - powiedział, uśmiechając się przy tym lekko. 

- Przepraszałeś już, naprawdę nic się nie stało. - nagle czworonożny przyjaciel chłopaka podbiegł do Baek'a po czym skoczył na niego, domagając się głaskania. Baekhyun zaśmiał się głośno- Jak się wabi Twój przyjaciel?

- Charlie- odpowiedział z uśmiechem chłopak.

 - Jest piękny! A mogę poznać imię właściciela?

- Moje imię? - chłopak od razu się zaczerwienił - C-Chanyeol, jestem Park Chanyeol.

- Miło mi, ja jestem B...

- Byun Baekhyun prawda? Masz przypiętą plakietkę z imieniem na fartuchu - Chanyeol uśmiechnął się szeroko. 
Nagle uśmiech został zastąpiony przez grymas bólu, wielkolud złapał się za serce i pośpiesznie wyjął przeźroczystą, niewielką buteleczkę z malutkimi białymi pastylkami w środku. Chłopak szybko zdjął zawleczkę, po czym wysypał dwie pigułki na dłoń i włożył do ust od razu połykając.
Wszystko działo się w takim tępie, że Baek nie wiedział co zrobić, podbiegł do chłopaka kładąc mu rękę na ramieniu - Wszystko w porządku? Dzwonić na pogotowie? - Blondyn pytał z przerażeniem w oczach
- Nie, nie! Nic mi nie jest, to po prostu za dużo słońca - wyższy stwierdził, usiłując się uśmiechnąć. 

***
 

- Teraz będzie już lepiej,  Twój pies pewnie zjadł coś nieświeżego i z tego to całe zatrucie, nie musisz się już martwić
- Oj, ciesze się, bałem się, że to coś poważniejszego. Na pewno się nim zaopiekuje. 
Nagle Baek zauważył, że Chanyeol cały czas sie na niego gapi - Czemu się tak we mnie wpatrujesz? Mam coś na twarzy?
- Nie tylko.. em.. Może wyjdziemy gdzieś razem?
Oczy Baekhyuna rozszerzyły się do granic możliwości, znowy zrobił się cały czerwony - My? To znaczy ty i ja? Nie mogę, jestem w pracy
Baek ledwo zdążył skończyć zdanie, gdy do pomieszczenia gwałtownie wpadł Kyungsoo - Idź! - Gdy zobaczył miny obojga chłopaków, wywołane jego impulsywnym wejściem, zaśmiał się cicho i dokończył - To znaczy, możesz iść, i tak mieliśmy już zamykać. 

 - Jesteś pewien? - Kyung przytaknął mu bez zastanowienia- No dobrze, to chodźmy
- Świetnie! - prawie wykrzyczał Chanyeol - W końcu cały czas jestem ci winien kawę...

***

                  Rozmawiali już kilka godzin idąc przez ciemny, duży park, oświetlony blaskiem latarni. Z sekundy na sekundę czuli się ze sobą swobodniej, coraz bardziej byli sobą nawzajem oczarowani, byli sobą tak zajęci, że nawet nie zauważyli ile czasu minęło.

 - Więc z Twoim przyjacielem znacie się od dziecka?- zapytał Channie, chcąc dowiedzieć się jak najwięcej o swoim towarzyszu.

-  Z Kyungiem? Tak. Znamy się odkąd pamiętam, a to dlatego, że matki się przyjaźniły, więc nasza znajomość była nieunikniona. Obaj zawsze kochaliśmy zwierzęta, więc niecały rok temu postanowiliśmy założyć własną klinikę weterynaryjną, no i masz. On zawsze był dla mnie wsparciem, zawsze przy mnie był. Nie mogę sobie wymarzyć wspanialszego przyjaciela.

                Chanyeol znał blondyna dopiero jeden dzień, a już wiedział, że uwielbia go słuchać, słyszeć jak się śmieje i patrzeć jak się uśmiecha. Nie mógł uwierzyć, że w tak krótkim czasie ktoś może na niego tak podziałać. To było niesamowite. Bacon czuł się podobnie, mimo tak krótkiej znajomości już toną w jego oczach, rozpływał się widząc jak się śmieje, był wdzięczny losowi, że spotkał tego wielkoluda na swojej drodze.

***

- Jak kto się nie całowaliście? - Kyung zapytał z szeroko otartymi oczami - Przecież znacie się już trzy tygodnie i.. ani razu?

Baek obrócił oczami na słowa przyjaciela - Kyungie, dlaczego mielibyśmy się całować? Nasze stosunki są czysto przyjacielskie, poza tym nie sądzę, że on by chcia

- Nie dowiesz się dopóki nie próbujesz. Co masz do stracenia? Im wcześniej, tym lepiej, potem jmoże być za późno.

- Kyung, daj już pokój, nie chce ryzykować, bo mogę wtedy stracić kontakt z Channiem, a tego nie chcę - Baek odpowiedział już lekko zirytowany.

- Ehh... Zaraz! Czekaj! Czy Ty właśnie nazwałeś go Channie? - Brunet zapytał z rozbawionym wyrazem twarzy.

- Ja? Ja wcale nie..- Byuna uratował dzwonek jego telefonu, oznajmiający o nowej wiadomości.

Od: Channie

Cześć Baekie, spotkamy się dzisiaj w naszym parku? Musze się z Tobą zobaczyć.

Baek był zaskoczony treścią wiadomości, ale bez zastanowienia odpowiedział:

Od: Baekie

Dobrze, widzimy się o 18?

Od: Channie

Idealnie, widzimy się na miejscu, zaraz przy wejściu, nie spóźni się!

Baek uśmiechnął się automatycznie po przeczytaniu wiadomości, do końca dnia tylko patrzył na zegarek nie mogąc doczekać się umówionego spotkania

***

Blondyn zjawił się na miejscu 15 minut przed czasem, był bardzo podekscytowany spotkaniem  wielkoludem i nawet nie wiedział dlaczego akurat dzisiaj. Jego rozmyślenia przerwał mu odgłos kroków idących w jego stronę, blondyn natychmiast odwrócił się i ujrzał Chanyeola z rękami założonymi to tyłu. Chłopak uśmiechał się chociaż z jego twarzy można było wyczytać zdenerwowanie. Baek nie przejmując się tym zbytnio podszedł do bruneta pewnym krokiem.

- Witaj Channie, co takiego się stało, że musiałeś się ze mną widzieć?

Chanyeol przez moment nic nie powiedział, wpatrywał się tylko głęboko w oczy niższego chłopaka, po czym zrobił krok w jego kierunku, co skutkowało tym, że dzieliło ich kilka centymetrów. Blondyn, poczuł jak zrobiło mu się gorąco, wiedział, że na jego jasne policzki wstąpił rumieniec. Już chciał spuścić głowę kiedy nagle Chan się odezwał.

- Baek, ja... ja czuję, że łączy nas coś więcej niż koleżeństwo czy przyjaźń, od tej rozmowy w parku, nie mogę przestać o Tobie myśleć, wszystko mi się z Tobą kojarzy, cały czas mam cię przed oczami, i towarzyszy temu takie bardzo przyjemne uczucie w żołądku, Baek, ja się w Tobie zakochałem.

Byuna Beakhyuna zamurowało, nie mógł wyrazić jak bardzo zaskoczony i zarazem szczęśliwy był w tym momencie, nie mógł uwierzyć, że chłopak stojący naprzeciwko niego odwzajemnia jego uczucia. Chciał coś powiedzieć, ale wtedy nagle Chanyeol wpił się zachłannie w jego usta, był namiętny i delikatny zarazem, Byun oddał się mu bez reszty pozwalając jego językowi zdominować pocałunek. Nagle oboje oderwali się od siebie momentalnie patrząc sobie w oczy. W tej chwili byli najszczęśliwszymi ludźmi na ziemi, chcieli zatrzymać się w czasie, by ta chwila trwała wiecznie. 

Niespodziewanie jednak twarz Chanyeola zrobiła się trupioblada, jego lewa ręka powędrowała na jego lewą pierś ściskając ją mocno, za to prawa ręka impulsywnie błądziła po kieszeniach płaszcza doszukując się tej samej buteleczki, którą Baek zapamiętał sprzed kilku tygodni. Jej zawartość była jednak pusta. Chanyeol tylko spojrzał z bólem na oniemiałego blondyna po czym upadł tracąc przytomność. Baek od razu rzucił się na niego zapłakany krzycząc do niego, ale ten nie odpowiadał. Najszczęśliwszy dzień w życiu Baekhyuna w ciągu kilku sekund zamienił się w najgorszy koszmar...

Ciąg dalszy nastąpi...